سؤظن و بدگمانی

نمیتوانم اعتماد کنم

نمی توانم اعتماد کنم،نمیتوانم هیچ اتفاق یا شخصی را آنطور که هست ببینم .
صدایی در ذهن مان که مسئول شکل گیری نقص بدگمانی و سؤظن هست ..سؤظن و بدگمانی یکی از هیجانات منفی بسیار مخرب و مشکل زاست،که هرگاه در فردی شکل میگیرد فرد را از شکل گیری اعتماد و اطمینان به جا و لازم (به خود ،یا به دیگران)باز می دارد .

گوش به زنگی افراطی

درواقع شخصی که به این نقص دچار شده ،در حالت گوش به زنگی افراطی قرار میگیرد و فرد همیشه در حالت دفاعی قرار داردو منتظر است که از اطرافیان خود ،یک عمل غیر اخلاقی ببیند و این باعث میشود همیشه شش دانگ حواسش به اطرافش باشد که این حالت میتواند فرد را از آرامش و زندگی کردن سالم باز دارد و تمام انرژی اش را روی دیگران میگذارد حال آنکه میتواند رو قوی تر کردن خود و رسیدن به استقلال درونی بگذارد.

ریشه های شکل گیری سؤظن و بدگمانی :

۱)به خاطرات و تجارب اشتباه ثبت شده در گذشته بر میگردد که هرگاه فرد در موقعیتی شبیه به آن موقعیت قرار میگیرد نمی تواند به آنچه که میبیند خوش بین باشد و اعتماد کند ولو اینکه آن موقعیت یا آن شخص شبیه موقعیت یا تجربه پیشین نباشد .
۲)به خود کم بینی و احساس بی لیاقتی شخص برمیگردد و فکر میکند اگر کسی وی را مورد حمایت خویش قرار میدهد حتما برای سود جویی است ،یعنی در ازای محبتی که می بیند فکر میکند باید بهایی پرداخت کند (چه مالی ،چه احساسی ,چه…)که این به خود کم بینی و عدم عزت نفس شخصی که به سؤظن دچار است برمیگردد .(البته نباید از تشکر و بیاد آوردن محبت آن ها غافل شد)
۳)به دلیل الگو ها و عملکردهای افراد اولیه ای که با وی شده اشاره دارد یعنی فرد در خانواده ای پرورش یافته که از والدین خود و افراد اولیه نزدیک به او ،نقص سوظن را آموخته .
۴)وقتی شخصی، مورد سواستفاده (جنسی ،مالی،احساسی،و….)قرار میگیرد و روح و روان و جسم وی مورد آزار و اذیت شدید قرار میگیرد و دیگر به همه افراد بدبین و بد گمان می شود .

راه های رفع نقص:

1)پذیرش وبخشش خود و افرادی که در شکل گیری این نقص دخیل بوده اند .و اینکه بداند که او نیز باید حدومرز هایی برای خود قرار دهد تا دیگر مورد خسارت واقع نشود و هرگز از حدومرز های خود خارج نشود.
2)تخلیه خشم ناشی از آسیب از راه های درست مانند کار کردن ترازنامه ها و برخورد آگاهانه با آن موضوع (برسی نتایج رنجش و خشم در ابعاد وجودی ما مانند تاثیر در فکر ،احساس و باور ما.
3)رها کردن خاطرات گذشته و فکر نکردن به آنها و حل آنها با آگاهی
4)تقویت احساس ارزشمندی و عزت درونی احساس ارزشی که حقیقت دارد و ما هرکداممان از آن ها برخورداریم.