خشم

حالتی از پر شدن از انرژی های منفی هست که فرد،کنترل خود را از دست میدهد،و مجبور به برون ریزی بصورت داد زدن، تخریب دیگران ،خود تخریبی و آسیب فیزیکی میشود.

ریشه اصلی این نقص از توقع ،پذیرش پایین ،عدم کنترل افکار و احساسات میباشد. خشم توانایی تخریب درونیات را دارد،و میزان روحانیت کسب شده را از بین میبرد،برای جلو گیری از خشم، میتوان به هوشیاری نسبت به افکار و احساسات ،از بین بردن توقع از دیگران،صحبت کردن با فرد مورد اعتماد و در میان گذاشتن مورد فکری با او اشاره کرد.

خسارت ها:تخریب درونیات،تخریب شخصیت عدم سازگاری دیگران با شخص و بی اعتمادی دیگران، حضور در غیرواقعیت به مدت طولانی تشویش وتنش های فکری